....به فدای دعایت! به قربان نگاهت! قلب ما را نیز به لحظه ای از نگاه مهتابی ات و جرعه ای از نیایش آسمانی ات مهمان کن!
....به فدای دعایت! به قربان نگاهت! قلب ما را نیز به لحظه ای از نگاه مهتابی ات و جرعه ای از نیایش آسمانی ات مهمان کن!
دلم گرفته بود، با خود گفتم: چقدر من احساس تنهائی می کنم.
گفتی:...فَإِنىِّ قَرِیبٌ.من که نزدیکم (بقره، آیه 186)گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ این منم که ازت دورم....کاش میشد بهت نزدیک شم.گفتی: وَ
اذْکُر رَّبَّکَ فىِ نَفْسِکَ تَضَرُّعًا وَ خِیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ
مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الاَْصَالِ وَ لَا تَکُن مِّنَ
الْغَافِلِین؛پروردگارت را در دل خود، از روى تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن و از غافلان مباش (اعراف، آیه 205)با تشکر از مبین
یه منتظر
یکشنبه 5 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 07:29 ب.ظ