گاهی یک اتفاق یا یک عملکرد از سوی شخصی باعث می شود کل ساختاربندی ذهنی ما درباره او به هم بریزد. گاهی احساس می کنیم نمی توانیم رابطه صمیمانه قبلی مان را با بعضی از افراد پیرامونمان و آنها که دوستشان می داشتیم برقرار کنیم. یک ناشی گری، یک عجله و شاید هم احساس همنوایی با گروهی که او در آن، بوده باعث می شود او کاری کند که اعتماد ما را از خود سلب نماید.
حتی گاهی ممکن است خیلی ها که اطرافمان هستند لیافت آن احساس یا رفتاری که ما با ایشان داریم را نداشته باشند اما گاهی برای آسایش خود هم که شده باید مهربان بود و گذشت داشت. بخشش و گذشت برای رهایی از افتادن در گودال سیاه تندخویی و تلخی لازم است. کاری است که نیاز به خردمندی بسیار دارد.
بخشش به من و شما برای گرفتن تصمیمات سخت کمک می کند. باید کمی بیشتر در مورد جرات و شهامت و همچنین نیاز خودمان برای بخشوده شدن بیندیشیم. با بخشیدن دیگران است که احساس بزرگی پیدا می کنیم و به سطوح بالاتری از زیبایی اخلاقی و رفتاری صعود می کنیم. مهم نیست که طرف مقابل ما در گذشته چه خطاهایی مرتکب شده است. خداوند وعده ی قدرت برای امروزمان و امید برای فردایمان را داده است. دیروز هر کاری که انجام داده باشیم،باید بدانیم که خداوند نگه دار فرداهای ماست.
البته لزومی به برقراری ارتباط به میزان قبلی با طرف مقابل نیست. ممکن است تصمیم بگیریم که دیگر مثل سابق همه چیز را با او در میان نگذاریم.امید که این فرد اشتباه خود را فهمیده و طلب بخشش کند.
می گویند بخشش نشانگر بزرگی است و نیز، نشانه بزرگی، بخشش؛و معمولا آنها که بزرگترند بیشتر از این صفت زیبا بهره مندد.در بحار الانوار جلد 6 صفحه 7 آمده که روز قیامت منادى از جانب خداوند ندا می دهد:اى امت محمد! آنچه از من نزد شما است آن را به شما بخشیدم . و باقى مانده حقوقى که شما بر همدیگر دارید به هم ببخشید و به رحمت من داخل بهشت شوید.
منبع:http://sabooha.wordpress.com/2010/02/03/sabooha-8/